എന്തുമെഴുതൂ, സ്വന്തമല്ലൊന്നുമെന്നറി-
ഞ്ഞെന്തിലും ഞാനാണുണര്‍ന്നിരിക്കുന്നതാം
ചിന്തയില്ലാത്ത സ്വരൂപ, മചിന്ത്യമാം
സ്വന്തം സ്വരൂപവു,മെന്നോര്‍ത്തു
പാടുക!
എന്തിലുമുണര്‍ന്നുവന്നെത്തുന്നതെന്‍ഹൃത്തി-
ലന്ത്യമില്ലാതുണര്‍ന്നീടുന്ന
സങ്കല്പ-
സന്ധ്യകള്‍, സംഗീതസാന്ദ്രമാം
സന്ധ്യകള്‍
സന്ധിയില്ലാത്തവര്‍ചേരുന്ന
സന്ധ്യകള്‍!
സന്ധ്യയും സാന്ദ്രസംഗീതവും
ചേരവെ
സന്ധ്യതന്‍പുത്രിയാം രാത്രിയും
രാത്രിതന്‍
പുത്രനായിങ്ങു ജനിക്കും
പ്രഭാതവും
ധാത്രിയാം നിന്നില്‍വളര്‍ന്നു
കവിതയായ്!
ധാത്രിമാത്രം നീ, യറിഞ്ഞിടൂ വെട്ടവും
രാത്രിയുമിരുട്ടും, പകല്‍പോലു,മുള്ളത-
ല്ലിങ്ങുള്ളതാകെ പ്രഭാതവും
സന്ധ്യയും
തിങ്ങി നിന്നില്‍ത്തുളുമ്പീടുമീ
ബോധവും!
ബോധസരിത്തിന്നൊഴുക്കു ഞാന്‍, നീയെന്റെ
ബാധ വിടാത്ത സങ്കല്പസംഗീതമാം
ബാധയിതാല്‍ലോകബോധം കെടുമ്പൊഴാം
ബോധോദയം, മുക്തി,
ശക്തിതന്‍നിര്‍ഝരി!
ബോധോദയം, നീയറിഞ്ഞിടൂ,
ബാധയായ്
ബോധമറിയുന്നതെല്ലാം വിടുമ്പൊഴാം!
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ