മുപ്പതു വര്ഷം മുമ്പ് എഴുതിയ ഒരു കവിത
അതേപടി പകര്ത്തുകയാണ്.
ഒരു
കൊടുമുടിയുടെയടിയില്ക്കൂ-
ടിരു
പടയണി തുള്ളി നടപ്പൂ
ഇരു
ദിശകളിലെങ്കിലുമെപ്പൊഴു-
മൊരു
വഴിയേ ഉഴറിനടപ്പൂ!
കരപംക്തികളുയരുന്നൂക്കില്!
നുര
പതയുകയല്ലോ വാക്കില്!!
സിരകളിലോ
ചോരയുമതുപോല്
നുരയുംപടിയാണൊഴുകുന്നു.
കൊടുമുടിയുടെയുത്തുംഗതയില്
പടകള്വിട്ടേറിയ
ചിലരാം
അവരവിടെയിരുന്നരുളുന്നു
ഇവിടേക്കു
വരൂ ജനപദമേ
ഭ്രമമാണീ
പിന്തുടരല്വഴി
ഭ്രമണത്തില്പ്പെടുവാന്
കാര്യം!
ഒരു
ഭ്രമണപഥത്തില്ത്തന്നെ
ഇരു
ദിശകളിലായി ഗമിപ്പോര്
ഇരു
കൂട്ടരുമൊരുപോല് നിത്യവു-
മിരു
വട്ടം തമ്മില് കാണ്മൂ
ഇടയിടെയിരു
പടകളുമങ്ങി-
ങ്ങടിപിടി
കൂടുന്നൂ വഴിയുടെ
ദിശയെച്ചൊ, ന്നതുകണ്ടല്ലോ
മുിയില്നിന്നൊരുവനിറങ്ങി.
അവനൊരു
പടയണിയുടെ മുമ്പേ
കയറിനടന്നഭിമുഖമങ്ങേ
പടവന്നൊരു
നേരം മറ്റൊരു
ഗതി
നോക്കി നടന്നുതുടങ്ങി.
പുതുവഴിയില്
മുള്ളുകള്, കുറ്റി-
ച്ചെടികള്, പാമ്പുുകളും
കല്ലും!
ഇതുവഴിപോക്കൊരുഗതികേടെ-
ന്നരുളുന്നു, പലര് പിരിയുന്നു.
അതിലൊട്ടും
മനമുലയാതാ
മലയേറിയിറങ്ങിയണഞ്ഞോന്
പറയുന്നു:
പഴയവഴിക്കും
ദിശകളിലും
കുറെ നാള്കൂടി
ഭ്രമണമിവര്
തുടരും, നാമതി-
ലതിയായ്
ഖേദിക്കുകവേണ്ടാ.
പുതുവഴിയേ
പോകുന്നവരേ
മലമുകളില്
ചെല്ലുകയുള്ളു
പുതുമനമോടല്ലാതങ്ങോ-
ട്ടൊരു
പുതുവഴി വെട്ടാന് വയ്യ.
പുതുവഴി
വെട്ടാനധികം
പൊതുജനമുണ്ടാവുകയില്ല.
ഇതുമോര്, ത്തൊരുമനമൊടെ പോരൂ
മലമുകളില്
നാമെത്തീടും!
ഭ്രമണപഥം
വിട്ടൊരുനാളില്
മല
കയറും സകലരു, മതിനായ്
പുതുവഴി
വെട്ടീടുക നമ്മള്!
പൊതുവഴി
വെട്ടീടുക നമ്മള്!!