ഇരുളിലെ പ്രകാശാശ്വാസത്തിന്

എന്റെ സുഹൃത്ത് പി. പ്രകാശ് ഇരുളിലിരുന്നെഴുതിയ ഒരു കവിതയ്ക്ക്  

ഞാൻ നിലാവിലിരുന്ന് എഴുതിയ അനുകവിത 

പ്രകാശിൻറെ കവിത 

വീണ്ടുമൊരു ചുവടിനിടമില്ല; പാതാളമാ-

ണുണ്ടായിരുന്ന തിരി കെട്ടു. 

ചുറ്റിലുമിരുട്ടാണ്, നിശ്ശബ്ദതാസ്ത്രങ്ങ-

ളേറ്റേറ്റു ഹൃദയം തുളഞ്ഞു.

ചത്ത സൂക്തങ്ങളതി തീക്ഷ്ണദുര്‍ഗന്ധമായ്

കൊത്തിപ്പറിയ്ക്കുന്നു ക്രൂരം.

ശക്തനാമൊരു കഴുകു വന്നു നഖമുനകളാല്‍

കോര്‍ത്തെടുത്തെങ്കിലതു പുണ്യം!

(പി പ്രകാശ്, 19.07.2016, 17.21 hrs)

എൻറെ അനുകവിത 

എന്തെഴുതിടും? നിരാശാന്ധകാരത്തിലും

രാവുമായാന്‍ ചന്ദ്രനെത്താം

എന്നറിയുവോനാണു ഞാനെന്നു ചൊല്കിലും

വിശ്വാസമില്ലെങ്കിലെന്താ-

ണാശ്വാസമേകുവാന്‍? വിശ്വാസമാശ്വാസ,-

മാശ്വാസമാം ശ്വാസധാര!

താളം, പ്രപഞ്ചത്തിനുള്ള സംഗീതവും

സൗന്ദര്യധാരയുമല്ലോ.

ഏതു ദുഃഖത്തിന്റെ കണ്ണുനീര്‍ധാരയും

ചെന്നുചേരും കാവ്യധാര!

നാമതില്‍ നിത്യവും മുങ്ങിക്കുളിച്ചിടില്‍

നിത്യമീ ധാരയെന്നോര്‍ക്കില്‍

ശ്വാസനിശ്വാസാദി ദ്വൈതങ്ങളൊക്കെയും

ആശ്വാസധാരയിലൊന്നാം!