എന്റെ സ്‌നേഹിതന്‍ പി. പ്രകാശ് എഴുതിയ ഒരു കവിതയും എന്റെ
അനുകവിതയും
മാഞ്ഞു പോകേണ്ടത്...
മാഞ്ഞു പോകയാണിപ്പകല്‍; ഒപ്പം
മാഞ്ഞുപോയിരുന്നെങ്കില്‍
ഞാന്‍!
ബാല്യകൗമാരയൗവ്വനസ്മൃതി-
ച്ചീളുകള്‍ പോലും വേണ്ടിനി.
എന്‍നിഴല്‍പറ്റി, യെന്റെ ചില്ലയില്‍
കേളിയാടിയ പക്ഷികള്‍
എന്തിനിപ്പൊഴിപ്പത്രശൂന്യമാം
ശുഷ്‌ക്കഗാത്രത്തെ നോക്കണം?!
ലക്ഷ്യമാകാശമാകിലും, ഭൂമി
വിട്ടു പോരാത്ത വേരുകള്‍
ശാപമാണേതു പൂമരത്തിനും;
വേരുകള്‍ മറന്നേക്കുക!
വേണ്ടമായുവാനാഗ്രഹം! മാഞ്ഞുപോകുവാന്‍ നീ കൊതിക്കുന്ന-
തെന്തുകൊണ്ടെന്നറിഞ്ഞിടും
എന്റെയോര്‍മ്മയില്‍ നിന്നു മായുമോ
എന്റെ മിത്രമേ, നീ നിറ-
ച്ചിങ്ങു ഞങ്ങള്‍ക്കു തന്ന കാവ്യങ്ങള്‍
തന്നിടും വികാരാര്‍ദ്രത
മാഞ്ഞുപോകയില്ലെങ്ങു,
മാകയാല്‍
വേണ്ട
മായുവാനാഗ്രഹം! 